Knipoog van de zon

van Arkadij Aleksandorvitsj Plastov*

Hij is dood, ging onder in vergoten bloed,
verdween voorgoed uit het gezicht,
nadat hij Rusland had verschroeid,
Siberië vanwege ijs gemeden,
waarin de onschuld streng bevroor,
maar nu ontdooit het land, het groene groeit.

Beide leven weer en vatten goede moed,
terwijl de zon met stralend licht
hen begeleidt door ’t groene land,
zij zijn vrijuit van stad naar stad gereden
en toeren op de motor door,
terwijl de zon barmhartig voor hen schijnt.

Tussen balken nodigt hen de koele bron,
het water druipt van hun gezicht,
ze zien de knipoog van de zon.

* Arkadij Aleksandorvitsj Plastov (1893-1972)
Schilderij ‘Het middaguur’H