Als jongetje vloog hij al weg,
met fantasie de wereld door,
omdat hij werd gepest
en ieder hem een meisje vond,
maar jongen was hij echt.

Verbeelding vond hij op zijn vlucht,
de beelden zocht hij woorden voor,
toen volgde ook de rest;
voor meisjesdichter ging hij door,
het was voor hem slechts lucht.

De wolkenlucht werd zijn domein,
’t gevleugeld paard sloeg daar de maat
voor ’t lied op de gitaar;
het woord was tegelijk zijn daad…
kon hij een meisje zijn?

* Gustave Moreau (1826-1898)
was behalve schilder docent
aan de Academie van Beeldende Kunsten.
Hij omschreef zijn kunst als ‘hartstochtelijke stilte’.