Dit was nog maar ’t begin
van ’t drama dat zich af zou spelen
in het leven van de twee
die waren een van zin.

Hij zou ten strijde gaan
om ’t stierenbloed te laten stromen,
rood als vlammen uit hun bek,
heldhaftig in ’t verslaan.

Zij nam hem mee naar ’t woud
om ’t stierendrankje in te schenken,
sterk als woorden uit zijn mond,
de greep om ’t ronde hout.

Hun zwijgen als begin,
gespannen zoals zij daar zaten
van de vinger tot de teen,
schonk geen ontknoping in.

Die kwam pas aan het slot:
toen hij haar ijskoud had bedrogen,
maakte zij uit hete haat
haar kinderen kapot.

* Schilderij ‘Jason en Medea’
(1907 – 61 x 53 cm.)