Getekende gezichten

van Léon Frédéric*

Gezichten die getekend zijn
door ’t leven, werk en rouwen
om al wat verloren ging,
meestal volwassen, soms nog klein.

Zij bleven levenslang alleen,
geen zoon om op te bouwen,
ook geen dochter en zo ging
de tijd traag met het echtpaar heen.

Geluk was met het paar dat meer
dan één kind mocht behouden,
maar eenmaal volwassen ging
er één dood, later nog een keer.

Drie zijn nog klein, een pril bestaan
om samen op te bouwen
tot volwassenheid, niet één
wees mag alleen door ’t leven gaan.

Gezichten die getekend zijn
door zonder kind of samen
werken zoals ’t altijd ging:
‘Kom als zij groot zijn, beste Hein!’

* Léon Fréderic (1856-1940)
Schilderij ‘De ouderen’