Hij ging de strijd aan tegen Meden,
die hij onderschatte in
de slag bij Ninevé, verloren
de oorlog, zonder hart en zin
liet hij zich horen:

Mijn bed rust op een stapel takken
zonder wiegend vrouwenvlees,
waarin de wachters wapens steken,
geen kind wordt in ’t paleis nog wees,
’t vuur wordt het teken.

Wie is hij op de rode deken,
kleurig als een laaiend vuur,
Assyrisch vorst Sardanapalus,
een heerser in zijn laatste uur,
kort wordt zijn fallus.

* Eugène Delacroix (1798-1863)
Schilderij ‘De dood van Sardanapalus’