Gebroken wit

van Vincent van Gogh*

Nog altijd rook ik pijptabak
als tegenwicht voor wat verloren is
in slechts een ogenblik,
in rook laat ik die tel opgaan,
geen denken aan ’t gemis.

Ik hou na ’t voorval mijn gemak,
ervoor zag ik het mij ontgoocheld aan,
kreeg van Gauguin een tic,
zodat ik naar het scheermes greep
en liet een tel mij gaan.

Nu ga ik voor een warhoofd door,
omdat de doek nogal verkreukeld zit,
een nadeel voor ’t gehoor;
ook is mijn zelfbesef om zeep
door zijn gebroken wit.

* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Zelfportret met verbonden hoofd’