Hij was betemd voor telkens meer:
een economisch leven voor het geld,
maar in ’t bestaan komt soms een keer,
dan gaat de wereld door voor kennisveld.

Gepijnigd door zijn eigen lijf,
verslagen door de dood van zijn gezin,
zocht hij de wereld als verblijf…
wat had een vaste standplaats nog voor zin?

Van Frankrijk naar Armenië,
de eigen wil kwam in zijn testament,
van Griekenland naar Perzië,
hij schonk aan lezingen zijn laatste cent.

Hij deed zich voor als Arabier,
met tulband voor een slanke minaret,
de filantroop met sier en zwier
ging afgewend voorbij aan het gebed.

Zijn lijf begaf het onderweg,
terwijl hij schommelde op een kameel,
wist hij niet meer van heg en steg,
zijn testament werd gids, beloofde veel.

* John Gleyre (1806-1874)
Schilderij ‘Portret van John Lowell’