Zij werd uit stof geboren,
ook in stof gehuld,
een oogverblindend kleed,
waardoor zij werd vervuld
van wat oneindig heet.

Het licht begon te gloren
als een stralenkrans,
haar eigen aureool,
maar toch was zij niet mans
genoeg van pool tot pool.

De hersens lieten horen
dubbelop gekraak,
twee hoofden naar zijn aard:
de man was in de maak,
wis werd zijn kunde ’t waard.

Zij kreeg als evenwicht
het aardgetint formulelint,
maar hield nog steeds haar licht.

Schilderij ‘There are two lights’