Eindpunt later

van Anton Mauve*

Zijn kleur is als de lucht,
weerspiegeld in het water,
parallel aan ’t modderpad,
dat naar de einder leidt,
zijn eindpunt haalt hij later.

Hij sjokt eerst heen, dan weer
terug, zijn taak is slepen
met de jager op zijn rug,
onwetend hoe hij lijdt
vanwege al die schepen.

Zijn zwarte maat loopt op
het gras en heeft geen jager
op zijn rug, wordt dus niet nat
van plas of zweet, maar slijt
zijn dagen tot de slager…

… hem bevrijdt… het zit erop.

* Anton Mauve (1838-1888)
Schilderij ‘Het trekpad’