van John William Waterhouse*
Hoe kun je ’t beeld begrijpen
van een tweetal dat geen duo is
in ’t land van kronkelbeek en eik?
De boom zal voor de stroom niet wijken,
maar het tweetal heeft geen greep.
Laat Echo nog maar grijpen
takken voor een wankel evenwicht,
haar volle roep komt leeg terug,
er is geen beeld om te verwachten
dat zij ooit een duo ziet.
Narcissus laat zich grijpen
door zijn eigen volle spiegelbeeld
dat met een glimlach staren blijft,
maar voor zijn hand niet te bereiken
is en nooit tot duo wordt.
En als het land verduistert,
wordt het lege leven tot een beeld
en dubbel onbereikbaar,
slechts aan haar voeten bloeit de narcis
als Narcissus’ evenbeeld.
Jereims
* Mei allinnich dit kommentaar
dat Jereims, sa’t bliken docht,
fierder giet mei de skilderijen
fan Waterhouse, in skilder
betsjoend troch frouwen neffens
de gids fan it Grinzer museum.
|