Door drankzucht gevangen

van Mihály Zichy*

Het lag niet aan zijn ruige baard,
die vriend zou worden met het stro,
dat hij zo lag, de muur als steun,
wie had hij anders nog als toeverlaat,
het lag nu eenmaal aan zijn aard.

Het zat niet in de aarden kruik
wat hij zo vaak gedronken had,
waarvan de smaak hem was tot steun,
al jaren was de drank zijn toeverlaat,
het lag aan ’t intensief gebruik.

Het was zoals het vaker ging,
behoefte vroeg meermaals om geld,
dat hij niet voor het grijpen had,
het lag nu eenmaal aan zijn  dorstig aard
dat men hem om zijn geldzucht ving.

* Mihály Zichy (1827-1906)
Schilderij ‘In de gevangenis’