Gevangen in de grijze toren
leed zij aan het leven met slechts zin
door vriendschap met een spiegel
die de wereld bracht haar leven in.

Zij bracht de beelden weer tot leven
door te weven kleurrijk doek na doek,
haar wereld vol met sprookjes:
paarden, ridders en een dodenstoet.

Haar spiegelleven kreeg pas passie
toen voorbijkwam ridder Lancelot
met krullen die wild wuifden:
keer je om, een keer komt in je lot.

Verliefd liep zij de torentreden
af, een sprookjeswereld werd de boot,
nog hield zij vast de ketting,
de gevoelens lagen in haar schoot.

Terwijl haar feeënzangen klonken,
voelde zij de wraak van spiegelgod
en toen de kaarsen doofden,
hielp geen vriend en was de dood haar lot.

* Schilderij ‘De Vrouwe van Shalott’
(1888 – 153 x 200 cm.)