De baas had haar gezonden
samen met een duivenvlucht
om te verkennen hoe het stond
met water, grond en lucht
en of de kleinen leven konden:
‘Als minder dan de helft er nog maar staat,
gebruik dan aan het einde jouw granaat.’

De engel zag de wonden
al van ver: een stad op til,
terwijl de duiven vlogen rond
voor niets: geen vredeswil
die zij de kleinen zenden konden.
De baas sprak toen: ‘Als niemand ervoor gaat,
dan is ’t de hoogste tijd voor jouw granaat.’

Had zij nog goede gronden
om te hopen op wie ging?
Toen zag zij hoe hij scheppend stond
met lucht voor ’t ronde ding,
zodat de vissen leven konden.
De baas sprak: ‘Als een kind volgt in mijn spoor,
laat jouw granaat, het leven gaat nu door.’

* Schilderij ‘The last angel’
** Schilderij ‘Water, light, live’