De oceaan was groot, maar kalm
genoeg om rustig te geloven
in het leven
met dolfijn, tonijn en zalm,
wat onder is, komt boven.

De vrouw liep langs het kalme strand
om wind en golven te beleven
voor het donker
werd, bewoog van voet tot hand,
ontspande met licht beven.

Ze zag de glans van een dolfijn,
een sprong hoog boven verre golven,
sein van leven;
wat haar toe leek kort en klein,
werd door de zee bedolven.

Haar beven duurde en ook hoog
kwam op de horizon, het water,
donker teken;
springend hield zij het niet droog,
zij wachtte, het werd later..

* Frantisek Kupla (1871-1957),
een schilder van Tsjechische afkomst,
was een wegbereider van
de abstracte kunst.