Hem was zijn manlijkheid ontnomen
voor de dienst als haremslaaf,
opdat geen vrouw hem aan zou raken,
zo was hij voor zijn meester braaf,
geen sprake van een avond staken.

Maar was het middernacht geworden,
dan riep hem het dakterras
om zijn gemis te compenseren;
wat hij niet in de sterren las,
kon in de droom met hem verkeren.

De Turkse pijpkop liet hij roken,
wat zijn eigen kop niet kon,
om wat hij miste te verbeelden;
terwijl de nacht aan diepte won,
steeg uit het oppervlak de weelde.

Het was de vrouw die naar hem flirte,
dansend verder dan de kop
om met de cherub te verkeren;
hij stak het bloedmes naar hem op…
kon hij zich liggend nog verweren?

* Jean Lecomte du Nouÿ (1842-1923)
Schilderij ‘De eunuchendroom’