Circe, op de troon van marmer
uitte je je toverspreuken
hard en glad zoals het was,
maar wie kent jouw gedachten,
zachter als de huid van panters,
kneedde jij zijn ziel als was?

Odysseus, voorbij sirenen,
kan jouw spreuk van ver niet horen,
komt als dank niet meer terug.
Kan jij met jouw gedachten,
zachter als de huid van panters,
handen binden op zijn rug?

Circe, ik kan jouw gedachten,
harder als de slag van panters,
bloedrood uit zien gaan
naar een beker vol gevoel
voor Odysseus, voorbij sirenen,
die jouw denken niet meer voelt.

* Schilderij ‘Circe’ (1911-1914 – 110,5 x 76 cm.)