Blote slangen

van Jean-Léon Gérôme*

Hij geeft zich bloot, maar niet een krimp,
omdat hij nog wil groeien
in het tonen wat hij kan,
eens komt de tijd van slang en fluit,
in combinatie is hij man.

Nu heeft hij slechts een kleine slang,
die stellig nog zal groeien,
maar niet tot de lengte van
de slang die glijdt van hals tot kuit,
waardoor ’t publiek raakt in de ban.

Die mannen hebben zich gekleed
in mantels en in zwijgen,
want zij geven zich niet bloot,
maar maakt de man de vrouw tot buit,
dan wordt zijn eigen slang ook groot.

Hij geeft zich over aan zijn kunst
en hult zich in het zwijgen,
denkt alleen van klein tot groot,
eens komt de tijd dat hij zelf fluit,
terwijl de slang kruipt uit zijn schoot.

* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘De slangenbezweerder’