Blikken

van Lourens Alma-Tadema*

Samen hangen zij er tegenaan
en kunnen er niet overheen,
onwrikbaar is de balustrade,
dus blijven zij maar staan
en slaan slechts gade.

Samen kunnen zij de aanblik aan,
’t gefluister is als steen zo hard,
blijft hangen op de balustrade,
wil liever gaten slaan
om haar te schaden.

Haar blik is op het beeld gericht
en neemt haar eigen schoonheid op,
ook in verbeelding zijn gezicht.

Haar beeld van hem is blinkend licht
als van de zon, steeds hogerop…
de balustrade blijft uit zicht.

* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Gallo-Romeinse vrouwen’
Schilderij ‘Het diner’