Aardse engel

van Odilon Redon*

Als gnoom bewoonde hij de aarde
met het lichaam vaak erin,
zijn geest wou liever zweven
tegen eigen zwaarte in
om grenzenloos te leven.

Toen liet hij hoofd en lichaam scheiden
met het oog op licht gewicht
om klimmend los te komen,
maar het tweede oog zat dicht,
wat hoort bij deze gnomen.

Dus richtte hij zich tot de hemel,
vroeg om ’t hoofd een aureool,
die als ballon kon stijgen,
zwevend werd hij het idool
van gnomen met nog lijven.

Geen grens zou hem nog tegenhouden,
als een aardse engel kon
hij niet meer zelf beslissen…
was hij gnoom of een ballon?
Hij hoorde plotsklaps sissen.

* Odilon Redon (1840-1916)
Schilderij ‘Een gnoom’