van Paul Nash*

In de verte golft de Zwarte Zee
die ruisend lied na lied laat horen,
eerst op luide marsmuziek,
de maat waarop de bommen vielen,
toen de oorlog werd geboren.

Alle meeuwen zongen krijsend mee
om agressief erbij te horen,
in de aanval, fanatiek
met open snavel, slaande vleugels
om de vijand te doorboren.

Maar die vijand heeft een bondgenoot,
zij zijn als vrienden voor het leven
op de maat van zielsmuziek,
de maat om bommen af te weren
en naar recht door zee te streven.

In de verte golft de Zwarte Zee
die ruisend nog dit lied laat horen:
‘Zing mee nu de zwarte kliek
is aangespoeld nadat gevallen
is de slag die ging verloren.’

* Paul Nash (1889-1946)
Schilderij ‘Zee van de dood’