Archive for the Skûtsjesilen category

De âlde rôt hie ôfskie nommen,
waard krebintich op it achterdek,
syn wurd wie lykwols amper sliten:
nimmen fûn de útspraak gek
fan Sietse Hobma, dat wa’t lok hie,
koe as skipper steande skite.

In jonge hûn is dravend kommen,
mar blaffe mocht er doe noch net,
syn wurd soe oare skippers bite,
libjend nei de strange wet
dat Jelle Reijenga gjin rjocht hie
steande yn de float te skiten.

In timmerman wie mar in domme
skipper, spikerjend op ’t achterdek
en mear fan dat gesoademiter;
Jelle die as wied er gek,
want Sietse hie him op De Lemmer
leard om steande lok te skiten.

Tjitte* hie it grif te sizzen:
‘Wurdt It Fean al kampioen,
ik fiel my dan net langer bûn,
bliuw noflik by it folchskip lizzen.’

Syn bemanning woe ’t net witte:
‘Mei de swurden yn de grûn
gjin gong en dus gjin kampioen,
dus bliuwt ús skipper fêst wol sitten.’

Op De Lemmer koe’t net misse:
Tjitte hie syn plakje fûn,
hy wie sawat al kampioen,
gjin oare skipper soe dat risse.

Needlot koe de kâns noch brekke:
’t lûde kreakjen fan de mêst,
wat like foar de fuortgong bêst,
moast Tjittes skipper-wêzen rekke.

Mei ien wedstriid noch te farren
stie It Fean wol seis noch foar,
dat Tjitte stelde net teloar
as oaren mar de punten garren.

Risiko koe ’t Fean net rinne,
woe it wurde kampioen,
gjin swurd kaam dêrom yn de grûn,
in fiifde plak wie lykas winne.

Winner fan de striid waard Siete**,
treastpriis yn in min seizoen,
mar bliuwend oan syn skûtsje bûn,
want skippers reitsje net fersliten.

* Tjitte Brouwer
** Siete Meeter