Archive for the Skûtsjesilen category

De âldste fan heit Ulbe en mem Akke
hie gjin kâns mear yn de striid
fan ’t libben en fan ’t silen,
yn de winter wie ’t syn tiid,
dan kin men gjin oerwinning pakke.

Hy die syn eagen iepen op ‘e griene,
waard mei ’t skip ek kampioen,
koe grut en lyts wol stjoere*,
wie net oan in mjitte bûn,
hy stie bekend as Rienk, dy iene.

Behalve yn in achttal advertinsjes
kaam syn namme op it board
fan Ljouwert, as Rienk Ulbesz
sylde hy wer yn de float,
al wie it net mei sa’n pretinsje.

* Yn 1969 waard Rienk Zwaga kampioen
mei it grutste skûtsje fan de float (Langwar),
yn 1979 mei it lytste, de Súdwesthoeke.

Al ieuwen ha de skûtsjes fearn
mei wyn en stilte sûnder reling,
gie it op ‘e mar wat al te skean,
dan sette elk oan board him skrep,
stie skean en bleau sa stevich stean.

Doe waaiden oarders oer it wiet:
in reling moast op skûtsjes komme,
wol sa feilich, lykwols hoe’t dat stiet?
Lykas in mûle mei in klep,
gjin kâns mear foar it âlde liet.

Tradysje wûn it fan it pleit
foar op ‘e skippen boerestekken
om te kearen hynder, ko en geit,
dus ’t seil omheech en set dy skrep,
omdat it wynkrêft fjouwer waait.