Archive for the Skûtsjesilen category

It lytste skûtsje fan de float,
de SWH, wie earder kampioen,
de tiid fan de tradysje,
dus hie it as in treintsje rûn
en moast it oars oan board.

De skipper moast as fuotbalcoach
de spilers hifkje en wa’t net foldie,
ferfange, gjin tradysje,
mar wol modern, rap út ‘e rie,
de echte skûtsjekoarts.

De helte waard de wacht oansein,
ek Albert Salverda, in fearnsieu trou,
syn heit hold fan tradysje
as yn in houlik, man en frou,
dat rûn ek as in trein.

De coach hie al de boei op ’t each,
der brûzjend skerp op oan as nûmer ien,
DE as de tradysje;
it waard dat jier in plakje tsien,
mar dochs… it skûtsje fleach.

Foto’s út Skûtsjejournaal 1998 en 1999

Hy hat it roer út hannen jûn,
hiel oars as alve jier ferlyn:
fan ’t Drachtster skûtsje skipper ôf;
it rûn op ’t lêst mar min mei wyn
dy’t twirre: Hattum* wie net sûn.

De swierte fan it skip wie gjin
probleem doe’t skûtsjes bleauwen âld,
dat Aldert** wie faak nûmer twa,
mar skippers ha in koart ûnthâld
as ’t moat sa’t it fan âlds net kin.

Ien skipper bleau tradysjes trou,
foar Hattum woech it âlde swier,
dat nûmer twa waard tsien derby,
dochs bleau er tweintich jier yn ’t spier,
waard evenredich skipper ôf.

* Hattum Hoekstra
** Aldert Hoekstra, de heit fan Hattum

Foto’s fan Johan Witteveen/Sj. Andringa