februari 22, 2019
fan José Benlliure*
Tusken ’t ryk fan wa’t noch libbet
en dat fan de djippe dea,
fart Charon minsken nei de oare kant,
syn eigen ein komt nea.
Hades is de baas oer deaden,
hearsket as in god-tiran,
jout Charon opdracht foar in nije klant,
hy is de goede man…
… foar it wurk, de feart oer ’t wetter,
âld en goar, yn smoarge klean,
gedrach en wurden binne navenant…
wa hat it op him stean?
Boppedat is hy noch gjirrich,
freget steefêst in odoal
fan elke deade nei de Hades band,
sa giet er troch foar boal.
Wa ûntkomt, dy’t no noch libbet,
oan de fearman fan de Styx?
Oan diskant minske, oan de oare kant
is hy in skym fan niks.
* José Benlliure ( 1858-1937)
Skilderij ‘De boat fan Charon’
februari 15, 2019
fan Sandro Botticelli*
Sy binne mei har trijen,
kreaze froulju út it goaderyk,
ferneamd om harren graasje,
foar de heechste god in blyk
dat sy har oan it libben wije.
Gjin libben sûnder freugde,
foar de froulju ek in glêde hûd,
dan noch ferdivedaasje,
trije makket alles goed,
sa’n libben sil god Zeus lang heuge.
Kin Zeus sels sprekken lije,
is de heechste god skjin op ’e hûd?
Syn dochters witte better,
geane troch foar gol en goed
en ha mei heit neat mear te krijen.
Der binne ek wol oare
bylden, sprekkend fan net sa fideel
as dochters fan skjin wetter:
‘Wolkom yn ús gol bordeel,
’t is goed om manlju te bekoaren.’
* Sandro Botticelli (1445-1510)
Skilderij ‘Primavera’(detail)