november 27, 2020
fan Rembrandt*
Tarquinius, de wrede foarst fan Rome,
seach syn soannen mei de frou
as deugdsum pear troch ’t libben gean,
ien soan lykwols brocht har yn ’t nau
dy’t yn de lette jûn noch spinde.
Lucretia, foar Collatinus ‘leafste’,
waard de dupe fan in proef:
wa hat in frou dy’t deugdsum is?
Lucretia… sy spinde stûf!
De keningssoan woe har doe winne.
Ferset wie foar Lucretia gjin opsje,
want har deugd, earst wyt, waard swart,
it lichem oantaast, net de siel;
Lucretia die har tekoart,
sa woe sy ear en neitins winne.
* Rembrant (1606-1669)
Skilderij ‘Lucretia’
november 20, 2020
fan ûnbekend*
Titanen-dochter, kreaze frou,
sa seach god Zeus har rinnen,
bleau syn eigen frou net trou
en makke Leto dûbel swier,
mar dêr koe Hera net oan wenne.
De frou fan Zeus joech Leto plak
noch rêst… wêr moast sy hinne
foar in feilich ûnderdak?
Sy swalke nei it eilân ta
dat sels ek swalke, soks moast kinne.
Op Delos kaam ’t mei Leto klear,
in twaling waard dêr berne:
Artemis, as famke tear,
Apollo wie as jonge swier,
se koene beide al gau rinne.
Mar Hera wie noch altyd poer:
de twaling mocht net drinke
út in marke: ‘Ek dy hoer
net!’ dêr woe Hera doe op ta,
sy liet it folk as kikkerts sinke.
* Byld ‘Leto mei har twaling’