december 22, 2020
van Jean-Léon Gérôme*
De kooi waarin ze zat,
was groter dan een vogelkooi
met tralies, geen ontkomen aan,
toch was de vrijheid die ze had,
de kans om te ontspannen.
De spanning ging de boog
te boven, want zij had geen schuld
aan wat een ander had gedaan,
alleen liep zij toen in het oog
van al te stoere mannen.
Die mannen hielden hoog
wat in het duister was gehuld
om zelf in onschuld voort te gaan,
’t was niet belangrijk wie er loog,
het ging om samenspannen.
Maar samen spelen zij
het spel van vorst en koningin,
de mannen zijn hun onderdaan,
zij voelt zich nu een uurtje vrij,
haar schuld is uitgebannen.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Schaken’
december 15, 2020
van Jean-Léon Gérôme*
Het was haar groot verlangen
waarbij zij moeilijk komen kon,
omdat de deur zat in het slot,
wel hoorde zij zijn stem,
maar ’t lied bleef niet lang hangen.
Wel bleef de afspraak zweven
die in zijn lied verweven was:
om zeven uur geeft het complot
de kans voor jou en mij
de liefde te beleven.
Eén afspraak was te weinig,
omdat zij niet bij ’t venster kon,
dus kwam een derde in ’t complot,
die boog voor haar en hem,
wat overkwam als geinig.
’t Verlangen liet zich blussen
op grote hoogte, in de pas
met lied en afspraak, dubbelop;
met rugpijn ging ’t voorbij
na niet te tellen kussen.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘De afspraak’