januari 19, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Het vroege licht komt langzaam binnen
na een nacht van waakzaamheid
voor wat zij zien als oude wetten
van een macht die onrecht tolereert
om zo de vrijheid te beletten.
Zij hebben alles nog te winnen,
want verloren hadden zij
zichzelf aan dwingende dictaten,
maar nu nemen zij de eigen pen
om vast te leggen na lang praten.
Het schrijven gaat niet zonder stoten,
want de vrijheid is complex,
tenslotte komt er een verklaring
die het land verenigt, staat na staat,
’t komt wereldwijd als openbaring.
Tweehonderdvijftig jaren later,
afgerond op dit getal,
komt weer een eind aan de dictaten
die bevorderen inlandse haat…
de tijd schudt weer dezelfde kaarten.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Werken aan de
Onafhankelijkheidsverklaring’
januari 12, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Daar staat hij, baas van gecastreerden,
bovendien van ’t harem chef,
vol trots op deze dubbelrol;
hoewel hijzelf zijn zaadkracht mist,
heeft hij door deze functie lef.
Hij staat niet stil bij zijn ontbering,
want hij is eraan gewend,
bij bloot schiet niets bij hem meer vol;
zijn zwaardkracht brengt het evenwicht,
zodat hij doorgaat voor een vent.
Zo blijft hij dubbelop verkeren:
tussen wie ook zijn ontkracht
en hen die worden soms verkracht,
wat men niet ziet aan zijn gezicht…
glimlachend neemt elk zich in acht.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Chef van de eunuchen’