april 20, 2021
van Jean- Léon Gérôme*
Zijzelf zit naakt en in het wit,
geen kleur is haar gegeven
om te dienen als contrast
van wat kleur kreeg in het atelier,
zij heeft het stevig vast.
Tanagra, plaats in Giekenland,
bracht oud opnieuw tot leven:
beeldjes, eeuwen in de grond,
met de kleuren van het dorpse volk,
het ging de wereld rond.
Zij zit nu zelf, geïnspireerd
door ’t oude volk, haar streven
is te kleuren beeld voor beeld;
dorp Tanagra gaf haar het idee,
dat kleurrijk wordt gedeeld.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Beeld ‘Tanagra’
Schilderij ‘Tanagra’
april 13, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Wat is een vrouw nog op de markt
als zij niet zelf haar voedsel koopt
en daarvoor niet te veel betaalt,
wie zo koopt, heeft nog zeggenschap,
maar voor de ander wordt betaald.
Zij wordt van top tot teen bevoeld,
haar grondwerk zoals zij daar loopt,
haar achterwerk dat goed bevalt,
haar voorwerk zonder doek en lap,
waarvoor de geile koper valt.
Na ’t buitenwerk komt nog de mond,
zij moet haar tanden laten zien,
maar zonder dat zij kopers bijt,
’t is voor de koop de laatste stap,
die rechtstreeks naar onvrijheid leidt.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Slavenmarkt’