juni 1, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
De schaduw kan hen niet bereiken,
spreekt nog altijd hun geweten aan,
omdat zij van het klappen weten
van de hamer die bleef slaan
tot hand en voet het hout bereikten.
Zij zijn op afstand blijven kijken
naar de drie, voor hen ruim baan,
dichtbij het lijden is geen sprake
van, laat hen hun gang maar gaan,
de schaduw… zal die verder reiken?
Nog voor de avond zijn het lijken,
is de schaduw ’t verst gegaan,
dan zal die hun geweten raken,
dus niet langer blijven staan
dan ’t zonlicht nog een uur komt kijken.
Maar kijk, Jeruzalem in schemer
laat hun weten wat er waart
aan schaduw over eigen daken.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Jeruzalem-Golgotha’
mei 25, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
De sultan heeft zijn tijd gehad,
de troon verwisseld voor de tombe
met daarboven kleuren ter
herinnering aan zijn bewind,
zijn armen reiken ver.
Twee onderdanen buigen diep
hun hoofd vanwege hun positie
onder sultan… is hij dood?
Voor hem te vroeg al was hij oud,
dus is zijn macht nog groot.
De schildwacht wacht, maar zonder doel,
op wie wat in zijn schild zal voeren,
uren kruipen voor hem voort,
zijn wacht heeft weinig zin: wie dood
is wordt niet meer vermoord.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘De schildwacht
bij de tombe van de sultan’