september 21, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Als jongen sloeg hij al een grens
van palen, toen nog slagen
met zijn handen om daarna
voor ’t land een grote slag te slaan:
voor slaven ging het dagen.
Het ging niet zonder slag of stoot:
het zuiden tegen ’t noorden,
’t werd een zaak van sta of ga,
het zuiden stond voor slavernij,
het noorden ging voor woorden…
… ontleend aan wat in het begin
de wens was van de staten
die verenigd waren voor
de toekomst, onafhankelijk,
dus vrij van wie bezaten…
… de macht om telkens toe te slaan,
zoals een rijke blanke
die de zwarte mens bezat
in weerwil van de president,
hij wou het volk bedanken…
… voor ’t komen tot een nieuw begin
van eenheid, die zou slagen
als de mensheid vrede had.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘President Abraham Lincoln
die een toespraak houdt’
september 14, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
De reden van zijn overplaatsing
was hem niet bekend gemaakt,
daarover had hij ook geen zeggenschap,
hij werd verplaatst, wist niet waarheen
en zette zelf geen stap.
Dwars lag hij op de natte bodem
van de roeiboot, diep geraakt
door ’t lot dat hem de zekerheid ontnam
dat elke dag was als voorheen,
maar morgen was zo ’t kwam.
Hij kon er nauwelijks toe komen
om te luisteren, laat staan
geraakt te worden door het snarenspel
als voorbereiding op alleen
zijn in zijn laatste tel.
Hij wist de naam niet van de vogel
die hem groette met de roep
dat hij als levend wezen had een stem,
toen drong het tot hem door om één
te zijn in klank met hem.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘De gevangene’