oktober 26, 2021
van Thomas Moran*
De val geldt niet slechts voor het water,
maar ook voor de blokken rots
die losgeraakt zijn van ’t massief
door krachten moeilijk te weerstaan…
de natuur is zonder grief.
De waterval grieft rots noch bomen,
want de val geeft ook de kracht
voor groei, de richting naar omhoog,
zodat een boom hier lang kan staan…
de natuur die nog nooit loog.
Het water valt om voort te stromen,
eeuwen langer dan de boom
die valt, zijn tijd is dan geweest,
het rotsblok blijft nog wel bestaan…
de natuur… geeft die de geest?
Thomas Moran (1837-1926)
Schilderij ‘Cascade Falls’
oktober 19, 2021
van Thomas Moran*
Wat stelt een sterveling nog voor
zo tussen hemel en ravijn?
Zijn blik gaat alle kanten op,
omlaag, omhoog en ook rondom,
in verhouding oogt hij klein.
Hij kleurt zijn leven tint voor tint,
van rood als bloed naar groen als gras,
zo tussen strijd en goede hoop,
maar ziet rondom alleen maar geel
van jaloers zijn zoals ’t was.
Jaloers kun je niet opwaarts gaan
zo tussen hemel en ravijn,
hoewel het geel blinkt overal;
wat stelt een sterveling nog voor…
niets dan slechts een mens te zijn.
* Thomas Moran (1837-1926)
Schilderij ‘Grand Canyon of Yellowstone’