november 12, 2024
van William Holman Hunt*
Met zijn poten zakt hij in
het water van de Dode Zee,
te zout om van te drinken,
uit de diepte staart de dood
hem aan, wat heeft het staan nog zin?
Ligt het aan zijn eigen schuld
of aan die van het hele volk
dat hij zo laag moest zinken?
Bloed is bloed, de kleur is rood…
of is zijn staan in mist gehuld?
Of het wel zo zit, hij weet
het niet, het is de Dode Zee
waar hij niet in verdrinken
kan, al was hij ook van lood…
’t zou hem verlossen van zijn leed.
Hij is losgelaten, gaan
en staan kan hij naar eigen wil…
wie zou hem nog verminken?
Maar alleen is hij al dood,
geen zin heeft het te blijven staan.
* William Holman Hunt (1827-1910)
Schilderij ‘De zondebok’
oktober 29, 2024
van Evelyn de Morgan*
Wie kan een antwoord geven
op de vraag wanneer en hoe
de ziel het lichaam zal verlaten…
blijft er van de mens iets leven?
De eeuwen door zijn woorden
blijven leven dat en hoe
de ziel het lichaam zal verlaten,
wat gelovigen bekoorde.
Wie kan de dood beleven
als men zelf in leven is,
de naaste die ons gaat verlaten,
zal geen informatie geven.
Laat men de dood verbeelden
voor het geven van houvast,
waarop de mens zich kan verlaten,
’t beeld dat men veelvuldig deelde.
Laat ook het beeld maar blinken
van degene die eerst ging,
daarop kan men zich dan verlaten,
’t heil zal men dan samen drinken.
Wie vraagt om harde feiten,
niets ziet in een zwevend beeld,
zal spoorloos dit gebied verlaten,
voor houvast voor kennis pleiten.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘De passage van de ziel bij de dood’