januari 11, 2022
van Edward Moran*
Als speelbal van de golven
gaat hij op en neer en heen en weer,
toont één en al beweging
zonder voort te gaan naar waar dan heen,
hij voelt zich op zijn plaats alleen.
Alleen die plaats heeft waarde
voor de schepen met een vaste koers,
zijn ligplaats wijst de route
aan, de brul komt boven ’t klankspel uit,
als brulboei voelt hij zich alleen.
Toch hoort hij vaak het krijsen
van de meeuwen op hun lage vlucht
om hem voor gek te plaatsen
om zijn neer en op en weer en heen,
zo treft verwarring hem alleen.
* Edward Moran (1829-1901)
Schilderij ‘Boei’
januari 4, 2022
van Edward Moran*
Het moest er wel van komen,
al was het één keer in ’t bestaan,
het kwam terug in hun verhalen:
vanzelfsprekend zouden ze weer gaan.
Het was plotsklaps gekomen,
voordien was er niets aan de hand,
wie zou om windkracht zeven malen?
Geen probleem, rap naar de overkant.
Het zicht werd hun ontnomen
toen plotseling de lucht betrok;
was nog de overkant te halen
met figuurlijk knopen voor het blok?
De boot werd ruw genomen
door storm en golven, maar zij niet,
want wie zou ’t avontuur verhalen
als op zee het trio ’t leven liet?
Het is ervan gekomen:
het zeemansleven in de kroeg,
de storm die opstak vele malen
met voortdurend zeeën voor de boeg.
* Edward Moran (1829-1901)
Schilderij ‘Een storm doorstaan’