februari 22, 2022
van Théodore Géricault
Geen zicht meer op het leven
dat zich als geheel ontvouwt,
geen weet van wat geweest is,
wat nog komt en hoe het gaat met wie
zij toch niet kennen, nooit meer zien…
een kwestie van monomanie.
Zij kunnen niets meer geven
dan hun uiterlijk, model,
geen schim van wat geweest is,
toch de moeite waard voor een portret,
voor anderen zijn zij te zien…
een kwestie van de toon gezet.
Zij zijn niet meer geketend,
wel gezien, al is ’t een tel,
zodat ‘alleen’ geweest is;
hoe het met hen gaat, laat weten wie
zij kennen, samen is het goed
te leven met monomanie.
* Théodore Géricault ( 1791-1824)
Schilderijen “Mensen met monomanie’
februari 15, 2022
van Andrew Wyeth*
Geen spoor geeft nog de winter aan,
ze zijn al bijna uitgewist,
behalve in de laagte,
waar de zon de sneeuw in waarde laat…
kan hij zijn gang wel gaan?
Zijn handen gaven zich al bloot,
maar zijn ze wel in goede doen
als ’t rap gaat naar de laagte?
Bij ’t ruimen hebben zij geen baat…
die sneeuw komt ook in nood.
De kleppen gaven al gehoor
aan oren zonder dat geluid
zich na de vorst laat horen;
waar het groene dubbelspoor heengaat,
het loopt met hem wel door.
* Andrew Wyeth (1917-2009)
Schilderij ‘Winter’