juli 5, 2022
van Mihály Zichy
Nadat hun zeilschip slagzij
had gemaakt, verkeerden zij in nood,
hun redding kwam plotsklaps langszij,
dat was de levensboot.
Plaats was er voor de meesten:
van de jongste tot de ouderdom,
een doorsnee van de maatschappij,
van rechte rug tot krom.
De steun was voor de krommen,
voor een baby met zijn handjes hoog,
een zieke die geen woord meer zei…
wie had er toen nog oog…
… voor wie erbuiten vielen,
drenkelingen in de woeste zee,
het uitschot van de maatschappij?
Men zweeg, er klonk geen nee.
De priester sprak de woorden
uit met het accent op Christus’ kruis;
de kans op redding dreef voorbij,
de boot gaf aan… niet thuis.
* Michály Zichy (1827-1906)
Schilderij ‘Levensboot’
juni 28, 2022
van Charles Frederic Ulrich*
Beschaving vraagt om onderdak
voor kinderen in Nederland,
daaronder wordt goed opgevoed,
opdat men later is beschaafd
en kennis heeft van hoe het moet.
Toch zwierven kinderen op straat,
maar dat was in een arme tijd
toen rijken waren van blauw bloed
en armen toonden onbeschaafd
hun leven op te smalle voet.
Toch kwamen voetjes onderdak,
want Nederland was zeer beschaafd
met pijpen met een lange steel,
waarmee het straatkind blies een bel,
die barstte, wat was ook zijn deel.
Beschaving vraagt om onderdak
voor kinderen uit ’t buitenland,
daaronder voelt het soms niet goed,
’t gevoel dat zij niet zijn in tel,
een bel die zweeft, er niet tot doet.
* Charles Frederic Ulrich (1858-1908)
Schilderij ‘Straatkinderen onderdak’