november 1, 2022
van Andrew Wyeth*
Hij wist niet wat een strever
was, zoals hij werd genoemd
op school, maar niet door meester,
die zo mooi vertellen kon
van bruine beer tot bever.
Zijn fantasie liep verder
van de school naar ’t open veld,
ver weg van alle mensen,
waar hijzelf vertellen kon
van schapen met hun herder.
Hij was hier wel aanwezig,
maar afwezig met zijn blik
die ver weg zwierf naar bevers
waarmee hij beleven kon
de burchtbouw, altijd bezig.
Zijn bevermuts, het teken
van zijn bevervriendschap, wat
uit geestdrift is gebleken.
* Andrew Wyeth (1917-2009)
Schilderij ‘Ver weg’
oktober 25, 2022
van Andrew Wyeth*
Met de wind is hij gekomen,
aangedreven door de horizon,
hij liep die uren zonder wil,
wel met verlangen naar het voorjaar,
’t was nog maar april.
Zover was hij al gekomen
dat het groene gras gaf nog geen hoop
op zonneschijn… al was ’t een uur,
het was voor hem nog lang geen voorjaar,
voor de wind was het zelfs guur.
’t Moest er voor ’t gevoel van komen
dat de boomstam werd een tussenstop,
al sproot uit takken niets meer voort,
maar wel het herfstbeeld van zijn toekomst,
door de wind was hij gestoord.
* Andrew Wyeth (1917-2009)
Schilderij ‘April wind’