september 10, 2024
van Evelyn de Morgan*
Zij heeft juwelen voor de sier
en menig boek om in te lezen,
een kanarie voor de zang,
haar vader als de patriarch,
die weet voor haar hoe zij moet wezen:
ingekeerd.
Haar vogel zingt het hoogste lied,
hoewel gekooid, is hij blijmoedig,
als kanarie levenslang,
zij ziet zichzelf als moederlijk,
als dochter is zij steeds deemoedig,
wel gekeerd.
Het buitenleven is niet hier,
waar haar juwelen matig blinken,
de kanarie zingt de zang
van vader als de patriarch,
van wie de woorden dwingend klinken:
omgekeerd!
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘De vergulde kooi’
september 3, 2024
van Evelyn de Morgan*
Het is het oude liefdeslied
dat door de stormen klinkt:
de wind die zwiept de golven op,
het noodweer in het leven,
beide leiden tot verdriet.
Zie Hero met het baken staan,
dat oplicht voor haar vriend
Leander aan de overkant,
voor lang haar lust en leven,
als getuige dient de maan.
De storm steekt op en dooft het vuur,
zwiept hoog de golven op,
maar zie Leander overgaan
tot hij het op moet geven,
dan slaat kort zijn laatste uur.
Het is het oude liefdeslied,
dat Hero niet meer hoort
wanneer zij springt en golven haar
ontnemen lust en leven,
storm en golven zingen niet.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Hero en Leander’