juli 11, 2023
van Léon Frédéric*
Dicht bij elkaar, maar niet te dicht,
zij zijn nog slechts verloofd,
hoewel reeds lang voor hun gevoel;
zij moeten nog een jaartje wachten,
toch is nu de wind al zwoel.
Alleen de handen geven taal
en teken, niet het hoofd
dat last heeft van een stijve nek,
zij moeten nogal lang poseren,
zittend op dezelfde plek.
De wens is om alleen te zijn
als paar, opdat hij haar
kan zoenen, uitgelaten voor
zijn doen, zij laat het stil gebeuren,
tot het laatste gaat hij door.
Zij zitten nog steeds op de bank,
drie paren bij elkaar
als toonbeeld van verloofd te zijn,
nogal verstijfd van ’t lange wachten…
een vertoning voor de schijn,
* Léon Frédéric (1856-1940)
Schilderij ‘De verloofden’
juli 4, 2023
van Léon Frédéric*
Zij zit, beeldt uit de moeder
van zeven meisjes in de groei
die van geen ander leven weten
dan samen bidden voor het eten.
De toren in de verte
roept ieder regelmatig op
om God te danken voor de bloemen,
zijn naam moet men eerbiedig noemen.
Zij geven kleur aan ’t leven
dat grijs en zwart naar voren komt
als teken van de zware tijden
zoals de ouden zuchtend zeiden.
De jongen moeten zeker weten
dat God stuurt met een vaste hand
de mensen over goede wegen
met zicht op bloemen hun tot zegen.
Dus meiden, laat met je gezicht nu
zien dat het is de moeite waard
om voor de schilder te poseren
al sta je in grijs-zwarte kleren.
* Léon Frédéric (1856-1940)
Schilderij ‘De meisjes’