Archive for the Jereims category

Als de winter lente wordt,
dan splijt de grond voor leven,
breekt de hemel voor het lied
van merels, want zij kennen niet
de noodzaak van het mensenlot:
slechts even fel beleven.

Adam trekt zijn kleren uit,
omdat de zon gaat schijnen,
wacht tot Eva zich ontbloot,
waartoe de winterlente noodt,
’t gevoel op dubbelhaar en huid
zou in geen jaar verdwijnen.

Strekkend reiken zij omhoog
nu al de vruchten rijpen
voor een uur, dan is ’t voorbij,
slechts even voelen zij zich vrij,
dan breekt en splijt voor oor en oog
de ban: het niets voor ’t grijpen.

* Marcel Duchamp (1887-1968)
zorgde voor opschudding
met zijn ‘urinoir’, dat de naam
‘Fontein’ meekreeg.  

Nadat zij Dante had gelezen
over hemel, hel en vagevuur,
verlangde ze naar meditatie
tussen zon en maan, haar uur
om af te dalen in het wezen.

Zij zag beweging op de oever,
na de dans verstrengeling,
en onderging het als sensatie
tussen wezens onderling;
haar mijmering: van droef tot droever.

Alleen was ’t vagevuur, maar samen
vallen in de hartstocht voerde naar
de hel, de neergang zonder gratie;
na de stilte kwam ’t gebaar
van opgang, fluisterend haar ‘amen’.

* Juan Brull-Vinolas
Schilderij ‘Mijmering’ (1908)