Archive for the Jereims category

Zij was vol blanke levensdrift
die golfde om haar welgevormde lijf
met in de linkerhand een ring,
jonglerend met planeten,
zo stond het in de lucht gegrift,
gevormd door wolken onderling,
maar deze hebben meer geweten.

Zij was gebonden aan een staf,
versierd met boven, als haar beeld, een ster,
geplant op ’t eiland, eenzaam gras,
door asfalt ingesloten,
het had het aanzijn van een graf,
dat met haar beeld niet passend was,
alsof van ’t eiland afgeschoten.

Zij waagde zelf de levenssprong,
ver boven bermen, ster en asfalt uit
met ogen op de horizon,
jonglerend met planeten,
los raakte ’t lint, maar ook haar tong,
zij zweefde zingend naar de zon,
het eiland was voorgoed vergeten.

Schilderij ‘The island’

Wie telt wat nu ontelbaar is,
de Babylons op aarde?
Wie hoog bouwt, voelt niet het gemis
van wie beneden leven baarde.

Hoe kan zij klimmen op de trap
met kroost aan beide handen?
Zij zetten  wel de eerste stap,
maar zullen bij de tweede stranden.

Wie hoog zit, ziet de spiegel aan,
wil ’t rijzen niet geloven,
hij kan nog één tree hoger gaan,
dan staat hij handenwringend boven.

Geen mens ziet Sandy als een god,
orkanen zijn natuurlijk,
hij heeft in eigen hand zijn lot…
en Babylon, een stad figuurlijk?

* Schilderij ‘Tower of Babylon’