Archive for the Jereims category

Als vissen kunnen vliegen,
de koe draagt een geschubde huid,
een vrouw staat in een verenkleed,
wie is het die de evolutie stuit?
Wat onderging, kan niet bedriegen.

Zij zijn laat opgenomen
in ’t rood, daardoor geobsedeerd,
want hemelhoog en bodembreed
heeft dit verschijnsel zich tot hen gekeerd:
‘Ga op in aardse toekomstdromen.’

Zij avonddroomt van vluchten,
maar lager liefst dan Ikaros,
– ontdeed de zon hem niet van ’t kleed?
De weke was liet alle veren los,
haar toekomstvlucht gaat zonder zuchten.

* Schilderij ‘The big red’

De sier van ’t land werd diadeem,
wat voor de mens het beste was,
een toekomst als een edelsteen,
niet nodig was dan meer het gras,
te kleurig voor ’t systeem.

Het rees als hoofd de wolken in,
nam in zich op de bovenlaag,
werd tot het uniforme brein
van ’t land en groeide nog gestaag
tot inclusieve zin.

De diadeem werd duizendoog,
wat voor één mens de waanzin was
om langer in het brein te zijn,
hij nam een exclusieve pas:
’t geweten dat niet loog.

* Schilderij ‘The escape’