Archive for the Jereims category

Wie komt niet als de palmen wenken,
geeft aan ’t ruisend water geen gehoor?
Van droombeeld naar oase,
waar muren kunnen ermee door
om steunend Allah te gedenken.

De straat geeft leven aan de stilte
met een doorgang naar verdieping, bron
voor later de extase:
wild dansend in de avondzon
en zich bedrinkend aan de kilte.

Ze zijn zich aan het voorbereiden,
dromend dat de beelden kwamen uit:
oase tot verbazing
van iedereen en tot besluit
moet één zich aan de zegen wijden.

* Maurice Bompard (1857-1936)
Schilderij ‘Straat in de oase van Chetma’

Wie kent niet de kolossen
van wie de rug lijkt toegekeerd
om van geen karavaan te weten;
zij zijn door zon en storm bezeerd,
maar door een eeuwig lot bezeten.

Het standpunt van de tijden,
zo worden zij het liefst beschouwd,
standvastig door van alles weten:
woestijnverhalen toevertrouwd,
rotsvast om nooit weer te vergeten.

Passeren de kamelen,
dan is de weg terug uit zicht
en wordt het tijd om aan te geven
waar perspectief de wonden dicht:
oase om weer op te leven.

* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘De vlakte van Thebe’