februari 14, 2017
van Elihu Vedder*
De engel is gevallen,
heeft geen kracht meer, ligt voor dood,
gevlogen is zijn laatste poging:
de hulp die hij nog bood…
maar Adam zag het niet meer zitten.
Gevallen in de hitte
van de strijd met weer de slang,
die slaagde in zijn laatste poging
van vele, eeuwen lang
heeft hij de Adams laten vallen.
Zij liggen, bloot de hoofden,
starend uit de dodenhoek,
geen kans meer op een eeuwig leven,
geen vrede met bezoek,
het laatste dat de slang beloofde.
De laatste man, gekomen
om te rapen wat er valt
te redden, maar er is geen leven,
de vruchten zijn vergald,
de vrouw is bij hem weggenomen.
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘De laatste man’
februari 7, 2017
van Elihu Vedder*
Zij droomt al jaren van een topbestaan,
dus staat zij tussen de papavers
met nog één in ’t felle rood,
die zij heeft aangenomen om te gaan
voor wat nog uitzaait in haar schoot.
Recent heeft zij een klepelslag gehoord,
maar waar de bol hangt is een raadsel,
evenwel droomt zij in ’t rood,
wat haar alleen in slaaptoestand bekoort,
zij zweeft het liefst in ’t licht en bloot.
Verbeelding laat nu alle klepels slaan,
terwijl zij danst op maat en ritme
voor het rijzen van de zon,
de bollen nemen alle kleuren aan
wanneer zij leeft uit eigen bron.
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘Meisje met papavers’