februari 28, 2017
van Pierre-Antoine Patel*
Lang blijven zwarte wolken hangen
na het klappen voor de val,
de berg werd hoog, omdat het dal
niet alle doden op kon vangen.
Zij is geklommen op haar zetel
om te zien hoe uitgebreid
de resten zijn, gerechtigheid,
want hun gedrag was te vermetel.
Maar wat zou recht zijn zonder mensen?
Waardenloos het oppervlak,
een zwarte wolk als lekkend dak,
een leegheid zonder grond en grenzen.
Zij glimlacht naar het slapend drietal,
dat het recht op leven krijgt;
hoewel haar wolk nog altijd dreigt,
maakt zij voor hen een halve knieval.
* Pierre-Antoine Patel (1648-1707)
Schilderij ‘Gerechtigheid kijkt over
de rest van de wereld’
februari 21, 2017
van Elihu Vedder*
De branding spreekt van de oneindigheid,
eentonig luid, maar soms ook zacht,
al naar een afspraak met de wind,
het is een lied voor dag en nacht,
de maatslag geeft de eeuwigheid.
De moeder had aan ’t eind een zoon gebaard,
de schreeuw was luid, de stemming zacht,
het was een wonderbaarlijk kind,
dat na zes jaar haar stilstand bracht,
vandaar dat zij oneindig staart.
Zij staart nog verder dan de horizon
en laat haar blik naar boven gaan,
waar zij hem als op afspraak vindt,
stil horen zij de branding aan,
een lied dat spreekt: hij is haar zon.
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘Herinnering’