januari 24, 2017
van Elihu Vedder*
Beide hielden van de branding,
vlogen golvend met de koppen mee,
eerst naast elkaar, de één dan hoger
dan de ander, krijsend boven zee
victorie, daarna kwam de landing.
Onafscheidelijk die beide
met hetzelfde ritme in de vlucht
tot op een dag dat werd verbroken
met een tuimeling en in een zucht
was daar de nederlaag na ’t strijden.
Hij alleen zag toen de stranding
van zijn maatje, biddend boven hem
bewoog hij in hetzelfde ritme,
solo, toen verhief hij kop en stem
en met zijn treurzang zong de branding.
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘De stervende meeuw’
januari 17, 2017
van Elihu Vedder*
Zij zit er tussenin,
zou willen dat het wel zo was,
maar zeker weten doet zij niet,
zij weet wel dat het geeft geen pas
om net te doen alsof zij ’t ziet.
Hij zegt: ‘Het heeft geen zin
om zoals altijd door te gaan,
je weet niet hoe het verder loopt,
’t is beter om te blijven staan,
wat geeft het dat je nu nog hoopt.’
Zij fluistert: ‘Hoor, vriendin,
naar hoe het in het leven gaat,
naar wat geweest is en nog komt,
die stem staat bij, jij bent het waard
dat elke tegenstem verstomt.’
Zij zit er tussenin
en kan niet kiezen tussen gaan
en staan, zij weet waarachtig niet
wat bij haar past, zij hoort het aan,
maar of zij ook de uitweg ziet?
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘De zorgelijke geest
tussen twijfel en geloof’