mei 30, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Samen hangen zij er tegenaan
en kunnen er niet overheen,
onwrikbaar is de balustrade,
dus blijven zij maar staan
en slaan slechts gade.
Samen kunnen zij de aanblik aan,
’t gefluister is als steen zo hard,
blijft hangen op de balustrade,
wil liever gaten slaan
om haar te schaden.
Haar blik is op het beeld gericht
en neemt haar eigen schoonheid op,
ook in verbeelding zijn gezicht.
Haar beeld van hem is blinkend licht
als van de zon, steeds hogerop…
de balustrade blijft uit zicht.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Gallo-Romeinse vrouwen’
Schilderij ‘Het diner’
mei 23, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Hoe komt het dat hij rechtop zit,
terwijl de wonden hem belasten
tot zijn hart zich overgeeft;
zijn wil beslist dat hij nog leeft
en voor zijn dood Maria bidt
dat hij zich hield aan ’t vasten.
Waarom zit zij daar aan zijn bed?
Haar wil beslist om niet te knielen,
omdat biechten haar niet ligt;
zij had haar wapen goed gericht,
de bisschop op de vloer gelegd
en lichtte toen haar hielen.
Zijn hand schiet naar de koningin
om zo haar onschuld nog te doden
voordat hij voorgoed verlaat
zijn kudde en naar boven gaat,
waar zingend klagen heeft geen zin,
hij wordt met spoed ontboden.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Koningin Fredegonda aan het sterfbed
van bisschop Praetextatus’