maart 21, 2017
van Antoine Joseph Wiertz*
De kaars is uitgegaan,
nog even heeft de vlam geflakkerd
of is het door hemzelf gedaan,
wat geeft het ook, hij is weer wakker.
Hij heeft het vaak gehoord,
men zegt de satan staat erachter,
doet men het zelf, het klinkt als moord,
wat geeft het ook, zijn dood wordt zachter.
Een engel is ervoor
om trieste mensen te beschermen,
zegt men, maar hij vindt geen gehoor,
wat geeft het ook, ’t zijn loze termen.
Hij voelt zich niet meer rot
nu ’t einde bijna is gekomen…
wie van de drie hoort nu zijn schot…
wie weet, heeft één hem meegenomen.
* Antoine Joseph Wiertz (1806-1865)
Schilderij ‘Suïcide’
maart 14, 2017
Antoine Joseph Wiertz*
De hamer hangt nog in zijn zak,
als timmerman is hij nu klaar,
wie anders zal de kist dan dragen?
Medelijden past niet in zijn vak,
de dode zal er niet om vragen.
Gestrekte armen van verdriet
verlangen nog een laatste woord,
een antwoord op haar honderd vragen;
medelijden vraagt zij nu nog niet…
de dode heeft haar niet gehoord.
Vier handen op het ruwe hout
proberen door te dringen tot
de handen die de kleintjes droegen;
medelijden laat hen nu nog koud…
de dode weet niet van hun lot.
* Antoine Joseph Wiertz (1806-1865)
Schilderij ‘Wezen’