april 18, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Dag, waar kijk je naar
of blijf je zomaar staan?
Je ziet me aan,
dus kijk ik maar terug;
Ja, de krullen in mijn haar,
dat heeft mijn ma gedaan,
ik zie ze niet,
heb echt geen ogen op mijn rug,
ik kijk nu juist opzij,
omdat ik jou zag staan;
zonet keek ik vooruit,
naar ’t boek zoals je ziet,
want pa heeft net gezegd:
van lezen blijf je bij;
misschien heb je ’t gezien
dat ik naar plaatjes kijk,
want lezen doe ik luid,
dat heb je niet gehoord
en gaat ook niet gelijk
met kijken naar een plaat;
o ja, heb je die bloem gezien?
Die staat niet in het boek,
want kijk, die is nou echt,
ik heb het bijna uit,
het boek natuurlijk… echt…
heb ik te veel gepraat?
Dan kijk ik wel vooruit,
nu dag… je bent zo om de hoek.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Portret van Frederika Reijnders’
april 11, 2017
van Lourens Alma-Tadema**
Laat horen nu en overal het wonder
van de ridder die het bracht tot abt,
hij was bij Lidlum van zijn paard gestapt,
zijn laatste uur verliep bijzonder.
Van alle kloosterbroeders was hij hoeder,
die hen afhield van ’t verkeerde pad
en voor vergeving van hun zonden bad,
Syardus was de kwaadste broeder.
Hij zong voor hen de mis op lage tonen,
dronk de beker met de zoetste wijn
en wilde met de ontucht maatje zijn,
de duivel zou hem daarvoor lonen.
Abt Eelko kon die zonden niet verdragen,
sprak de broeders daarop danig aan
en riep hen op tot een devoot bestaan,
Syardus echter had nog vragen:
‘Abt Eelko, zonder u kan niemand missen,
neem een dronk, want zalig is de wijn,
dan zullen wij voor eeuwig broeders zijn,
dus laat ons niet in ’t ongewisse.’
Die woorden liet de abt zich door bekoren,
maar hij nam de maaltijd niet zo nauw:
wat eet- en drinkbaar was, kwam in zijn mouw,
die wijd genoeg was… niets verloren.
Syardus zag de misse streek gebeuren,
dwong tot schudden en sloeg tegelijk,
zodat het lichaam overging tot lijk…
de mouw schonk rozen met hun geuren.
* Eelko van Liauckema
** Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Het wonder van abt Eelko van Liauckema’