september 19, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Het lichaam gaat al weer vrij uit,
laat zich niet gijzelen door dwang,
is van geen jager graag de buit,
verdraagt geen lippen op de wang.
De warmte komt vanuit de vloer,
het blote lijf vraagt hier niet meer,
welnee, zij gaat niet door voor hoer,
verdraagt geen jager met zijn speer.
Het berenvel voelt best zacht aan
en prikkelt sensueel de huid,
het lichaam weigert om te staan
vanwege spanning in de kuit.
De nepveer zorgt voor lauwe lucht,
want warmte straalt uit vloer en muur,
haar vagina verdraagt de zucht,
geniet intens van deze kuur.
Zij staart naar wat gebogen is
om over ’t lichaam rond te gaan
als schubben schrapen van een vis,
dan is zij klaar om op te staan.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Tepidarium’
september 12, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Hij is nog jong, maar zit al hoog
te kijken naar zijn linkervoet,
omdat die bij het lichaam hoort,
dat hij nog lang gebruiken moet,
marcherend door de poort.
De keizer kroont zich met de boog
van zijn triomf in oorlogstijd,
het marmer zegt het voort;
wie jong is, wordt al vast gewijd
aan hem, zoals het hoort.
De oudere, gewapend met
een stok, is lang soldaat geweest,
nostalgisch gaat hij daarmee voort,
ziet zich weerspiegeld in het beest:
‘Geef acht!’ is keizers woord.
Zijn naam, in marmer gegraveerd,
is Constantijn, met macht gekroond,
in harmonie met kruis en woord;
wie acht geeft, wordt door hem beloond,
de voeten gaan akkoord.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Ten tijde van Constantijn’