oktober 3, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Kijk naar de stam, daar hangt Pomona,
bij wijze van mijn spreken dan,
zij kijkt ons aan, verwacht beweging,
echter niet van alleman, want van
de vrouw krijgt men de rijpe vrucht.
Zij is voor vrouwen een Madonna,
godin die baart naar de natuur
uit lentebloesems zomervruchten,
echter niet voor alleman, want puur
geluk komt na de diepste zucht.
Geef nu gehoor aan dubbelfluiten,
die spreken van een wilde wijs
voor vrouwen, die zich al bewegen
naar de stam, gesmolten is het ijs,
de wolken drijven uit de lucht.
Laat in de kring de voeten springen,
natuurlijk bloot, wacht op de noot
die inspireert om hoog te reiken,
opdat vruchten vallen in de schoot
wanneer Pomona zingend plukt.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Pomona-festival’
september 26, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Zij droomde van geschoten wild
en zag de jager komen,
behangen met de tijgerhuid;
het beest was in een tel gevild,
terwijl het bloed bleef stromen…
de droom was uit.
Voor ogen hield zij tinten rood,
die zij verbond met vruchten
aan bomen in haar paradijs;
het beest was door de held gedood,
de oorzaak van haar zuchten…
voor hem de prijs.
Het beest heeft haar zover gebracht
dat kersen hem verleiden
te eten uit haar hete hand:
de dagdroom van haar eigen jacht
van korte duur in tijden
van onverstand.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Kersen’