november 28, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Zij heeft het wel bekeken,
tussen zee en visbassin
droomt zij van wie haar voeren wil
met woorden die van dieper zin
getuigen dan: ‘Hap toe, mijn liefjes!’
Waarom zou zij niet breken
met haar rol, passiviteit
maakt heel haar lieve leven stil:
‘Kom op en staar niet, malle meid,
de dichter voert je naar de verte!’
Zij ligt languit, een teken
dat zij opgaat in de rol
van Venus die de liefde wil…
zij leest, houdt tot het einde vol
en droomt vannacht van zilvervisjes.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Zilveren liefjes’
Schilderij ‘Een lievelingsdichter’
november 21, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Zij heeft een poos gelegen
op het zachte tijgervel,
gedroomd van vangst en buit,
maar geen konijn gekregen,
daarna heeft zij zich opgemaakt
met lippenrood en ogenzwart
en poeder op haar huid.
Men kan nu naar haar kijken
met de ogen van een vent
die droomde van zijn buit;
haar schoonheid zal nog blijken
als zij voor hem alleen ontwaakt
met lippenrood en ogenzwart…
wat ziet zij door de ruit?
Haar zuster staat te staren
met een blik van smoorverliefd,
maar zonder lippenrood…
zou zij een vent ontwaren
die door haar… visvangst is geraakt?
Toch oogt zij lichtelijk verward…
haar vissen gaan gauw dood.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Kijken’
Schilderij ‘Vissen’