augustus 1, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Zij kon alleen zich drijvend houden,
verder niet, dus vroeg zijn om de slag,
dan zou zij het gepaste offer brengen
aan de goden met ontstaan gezag,
geen twijfel vroeg dan om verlenging.
Verlangend keek zij naar de vissen,
die voorbeeldig zwommen voor haar brood,
opdat in ’t water zij de slag kon maken,
want eronder ging zij liggend dood,
de vissen zouden haar niet dragen.
Het lukte om één dood te maken
voordat zij de slag te pakken had,
het speet haar voor de vis die zij moest dragen,
maar het offer vroeg nu eenmaal dat
wat was het voorbeeld van haar streven.
Met zeven slagen kwam zij verder
dan zij liggend voor het water zag,
dus stond zij voor het altaar met geschenken:
‘Dank u, twee keer slagen op één dag
is waard om samen te gedenken.’
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Waterdiertjes’
Schilderij ‘Het votiefgeschenk’
juli 25, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
De ogen zijn maar half gesloten;
tussen wat voor ogen is en droom
laat het lichaam zich nog gelden
tussen waakzaam en al loom
op ’t ritme van de noten.
Het vrouwenbeeld blijft alijd boeien,
ook al is ’t versierd met een verhaal
dat zij keer op keer vertellen
aan zichzelf in mannentaal,
het gaat ook over stoeien.
De witte wijn is uitgegoten,
heeft het lome lichaam nog verzwaard
met het schild van Rome’s helden,
die niet kunnen zonder baard,
de droom gaat over kloten.
Zij heeft een half uur al gefloten
op het mondstuk van haar dubbelfluit
op de wijs die zich laat gelden
als dicht op de mannenhuid…
de ogen zijn gesloten.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘De siësta’